Pierwsze były liczby, ale nie liczby pierwsze

Przed powstaniem pierwszej domeny, żeby wejść na jakąś stronę internetową, trzeba było wpisać ciąg 11 cyfr. Problemy z korzystaniem z takiego systemu są chyba dla każdego (oprócz Rain Mana) oczywiste. Wyobraźcie sobie korzystanie z tej metody w dzisiejszych czasach -  zapamiętanie ciągu 11 cyfr dla wszystkich 99 stron jakie odwiedzacie codziennie, zdecydowanie nie kojarzy się z wygodą użytkowania, poza tym ciągi cyfr w adresach numerycznych często ulegały zmianom, co ograniczało funkcjonalność tego rozwiązania. Na szczęście kilku mądrych ludzi również doszło do wniosku, że system adresów numerycznych wymaga poważnych zmian, wprowadzono więc system adresów symbolicznych (bardzo podobny do dzisiejszego) bazujący na pliku HOSTS.TXT. Dopóki liczba podłączonych komputerów nie wzrosła do kilkuset ten system się sprawdzał, lecz w końcu i system HOSTS.TXT wymagał zmiany. Żeby uniknąć problemów z nadmiernym obciążeniem sieci i serwerów przez dużą liczbę podłączonych użytkowników, w 1983 r. rozpoczęto prace nad nowym systemem - DNS (Domain Name System). Jednym z kluczowych założeń nowego systemu została hierarchiczna struktura danych, która pozwala zarówno na decentralizację danych jak i ich zarządzania. Zagwarantowano spójność, wysoką wydajność i stopień odporności systemu. Osiągnięto to poprzez zarządzanie danymi w miejscu ich powstawania oraz dzięki mechanizmom ich powielania i buforowania. W połączeniu ze sposobem funkcjonowania klient-serwer, osiągnięto pełną skalowalność systemu. 

Wszyscy jesteśmy pionierami

W marcu 2020 obudziliśmy się w nowej rzeczywistości, co poza oczywistymi minusami w postaci choroby i jej konsekwencji społeczno-gospodarczych ma też kilka plusów. Poza nielicznymi wyjątkami sytuacja zaskoczyła wszystkich, niczym zima polskich drogowców, a to oznacza, że nagle wróciliśmy na start i od nowa musimy sobie wszystko poukładać. Gdzie tu plusy? Myślę, że puste płótno to zawsze przestrzeń nieskończonych możliwości - można na nim namalować wiekopomne dzieło, stworzyć plan urządzenia wspomagającego ludzkość lub zapisać je piękną treścią - tysiące możliwości, brak konieczności dopasowywania się do tego, co już jest i (co dla mnie dość ważne) brak konkurencji, do której można się porównywać. Wszyscy jesteśmy pionierami, wszyscy startujemy z mniej więcej czystym kontem i to, co z tym potencjałem zrobimy to wyłącznie nasza sprawa. 

No dobrze, nie jeden, a kilka, i nie odkryliśmy, tylko włożyliśmy ból, pot i łzy oraz sporo upadków i podnoszenia się, żeby dojść do miejsca, które pozwala nam nie być w ogonie i dość dobrze radzić sobie z rzeczywistością pracy hybrydowej. Chcesz poznać nasz sekret?

It’s (chess) management, we are all primadonnas*

Skoro czytacie ten tekst to znaczy, że jesteście świetni. Świetni na tyle, że albo już zarządzacie projektami albo przynajmniej interesujecie się tym tematem. 

Inną świetną w tym, co robi, osobą, jest Elisabeth Harmon, główna bohaterka netflixowego “Gambitu Królowej”. Niniejszy tekst powstał w trakcie trzeciego już (tym razem wspólnego z małżonką) binge watchingu tego serialu i będzie zawierał grube spoilery, także - czytacie dalej na własną odpowiedzialność.

Beth (skrót od Elisabeth) ma wielki talent do gry w szachy. Odkrywa go i zaczyna szlifować z woźnym oraz złotą rączką sierocińca, w którym się znalazła. Dzięki swojemu talentowi wygrywa najpierw w młodym wieku z dużo od niej starszymi członkami szkolnej drużyny szachowej, by następnie stać się mistrzynią Kentucky. Swoje kolejne gry wygrywa w oszałamiającym stylu, w końcu jednak trafia na przeciwników, którym mata dać nie może. Pierwszym z nich jest mistrz USA Benny, drugim, przeciwnik z ZSRR - Borgov. Historia Beth jest przedstawiona w bardzo romantyczny sposób, w końcu znajduje sposób na pokonanie obu tych przeciwników, dla mnie szczególnie ciekawe jest natomiast to, w jaki sposób to osiągnęła, bo z historii jej masterowania rzemiosła płynie kilka bardzo ciekawych wskazówek co do tego, w jaki sposób mogę robić to ja oraz inni managerowie. W końcu każdy z nas czy to w życiu czy w karierze spotkał lub spotka swojego Borgova (niekoniecznie o charyzmie Marcina Dorocińskieg). Co pomogło Beth? Co może pomóc nam wszystkim?

Czarny Piątek został zapoczątkowany w USA. Wypada zawsze na dzień po Amerykańskim Święcie Dziękczynienia (ostatni czwartek listopada) i rozpoczyna przedświąteczny okres zakupowy, obfitujący w masę promocji i wyprzedaży. Obecnie ze względu na swój komercyjny charakter jest wydarzeniem globalnym. W Ameryce przychody ze sprzedaży online tego dnia, w roku 2019 wyniosły 7,5 miliarda dolarów, 20% więcej niż w roku 2018 i prawie 40% więcej niż w 2017. W 2019 większość Amerykanów podczas BF robiła zakupy online, dokładnie 142,2 miliona, natomiast sklepy stacjonarne odwiedziło 124 miliony Amerykanów. Chociaż w Polsce nie uświadczymy tak spektakularnych okazji jak w USA (w Ameryce obniżki w Black Friday sięgają 75%!), to od ok. 2015 r. w naszym kraju można zaobserwować wyraźny wzrost zainteresowania tym dniem zarówno wśród kupujących jak i sprzedających, zwłaszcza w obrębie handlu internetowego. Nic dziwnego, skoro w roku 2018 łączne obroty tego dnia przekroczyły 2,3 miliarda złotych, a średnia wartość koszyka podczas BF w Polsce systematycznie rośnie z roku na rok: w 2016 było to 280 zł, w 2017 – 375 zł, w 2018 – 426 zł i 438 zł w 2019. Wszystko wskazuje na to, że rok 2020 będzie rekordowy dla branży e-commerce ze względu na pandemię koronawirusa.